Posted by George Sakkas on facebook
September 28, 2021

ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΑΠΟ ΤΙΣ ΑΝΑΡΤΗΣΕΙΣ:
Α)1984 the starting of…..και Β) 1984 Είναι πολύ δύσκολο να….
ΕΑΝ Η ΓΙΑΓΙΑ ΜΟΥ ΕΙΧΕ ΡΟΔΕΣ…
*1986 Πανευρωπαϊκό στην Λυών-Γαλλία.
Ήταν πολύ ξεχωριστές αυτές οι ημέρες για το Ελληνικό μπιλιάρδο…
Ταυτόχρονα με την έναρξη του πρωταθλήματος, “σκάει” ο πυρηνικος αντιδραστήρας στο Τσερνόμπιλ, και ο άνεμος στέλνει το ραδιενεργό σύννεφο προς την Γαλλια.
Έτσι μονον θα μπορούσε να εξηγηθει το πως και το γιατί έπεσαν τόσο έξω οι ειδικοί, που μου “έδιναν” μια max επίδοση στο 15 μουαγιεν…
Ομως για την έκτη επίδοση στην Ευρώπη με το εκκωφαντικό για εμας 136.11, και τα αλλα Ευρωπαικα ρεκορ, θα σας κάνω ειδική αναρτηση σύντομα…
Για σήμερα, μια αναφορά μόνον στο πώς θα είχαν τα πράγματα εάν ο Γάλλος διαιτητής δεν έκανε εκείνο το εφιαλτικό λάθος στον αγωνα με τον Γάλλο Bourezg, ενώ είχα τις μπάλες σε θέση αμερικέν με περασμένη την μεγάλη γωνια…
Μέχρι εκείνο το νοκ άουτ, όποτε έβρισκα τις μπάλες κοντά μου, τελείωνα τα ματς, είτε με αμερικέν, είτε…οπως-οπως!
Εάν ο διαιτητής έβλεπε το αυτονόητο, δεν ηταν μονον το ότι θα μπαίναμε στα μετάλλια, αλλά και ο γενικός μέσος όρος,(το μουαγιεν, ο διακαής ποθος του Έλληνα μπιλιαρδορου), θα έφτανε στο ασύλληπτο 178.10 !!!
Όμως το μπιλιάρδο δεν παίζεται με εικασίες….
Κρίμα, γιατί η ψυχολογία που μπορεί να αποκτήσει ένας παίκτης, που στο πρώτο του πρωτάθλημα εκτος Ελλαδος, κερδίζει μετάλλιο συνοδευόμενο από τέτοια επιδοση, μπορεί να τον πάει σε ένα άλλο επιπεδο…
“Once they reached the top, they stayed there for decades” λέει το διεθνές μπιλιαρδογνωμικο, που διαχρονικά αποδεικνύει την αλήθεια του για τις εκκινησεις στις καριερες των μεγάλων πρωταθλητών….
Την εποχή αυτη τα διεθνή πρωταθλήματα ήταν ανα δύο με έξι χρόνια για κάθε παιγνίδι του σερι!
Δυστυχώς, στις ελάχιστες ευκαιρίες που ειχα, κάτι με τραβούσε προς τα κατω, ετσι ωστε να μην κάνω την μεγάλη υπέρβαση, πραγμα που θα ανέβαζε και το ηθικό, και την όρεξη, σε όλη την Ελληνική παρέα….
Αλλα λόγια να αγαπιόμαστε όμως….
*1987-88 Πανελλήνιο Πρωτάθλημα.
Την διοργάνωση έχει αναλάβει η “Πρόοδος” στο ROI MAT – Ζωγράφου, αίθουσα του Αιγυπτιωτη Τρύφωνα Αποστολιερη….Στις μέρες μου στην ΕΦΟΜ, ο Τρύφωνας ήταν ο υπεύθυνος του Αμερικάνικου, που δούλεψε νυχθημερόν και με τρομερη διαθεση για το σπορ!
Πρώτο μου ματς και…εγκαίνια με ήττα!
Μαρίνος Αντωνατος ο θυτης….
Με….ξετιναζει εύκολα 400-144 στην δεύτερη στεκιά!
Μαζεύω τα κομμάτια μου, και ξεκινώ ένα τρελλό κρεσέντο…
Για αρχη δυο στεκιες 1+399, στο επόμενο ματς-το τελευταίο του ομιλου- συνεχιζω με 400 μονοστεκιά στον Γιάννη Κρικελα, και ολοκληρωνω με 400 μονοστεκιά στον ημιτελικό με τον Νίκο Κρικελα!!!
Με ευνοεί το ότι το τουρνουά αυτό έχει πολύ λίγους αγωνες – μόνον πέντε για τον νικητή…. Εάν θα τελειώσω και τον τελικό μονοστεκιά, τοτε Γενικό μου μουαγιεν θα γινει το ανήκουστο 249.0!!!
Ο αγώνας κόντρα στο….μουαγιεν όμως είναι πολύ δύσκολος, καθότι αγωνίζεσαι εναντίον αόρατου αντίπαλου…
Αφου περασα μια πολύ δύσκολη, άυπνη νυκτα γεμάτη υπολογισμους, ξεκινώ τον τελικό με τον Αντωνατο με 166 σερί, οι μπάλες “κολούν” στο αμερικέν, βγάζω την αρχική καραμπόλα, μαζεύω τις μπάλες κοντά μου, αλλα αυτές ξανακολούν….
Απογοήτευση…
Χάνω την καραμπολα….δεν θέλω την …ζωή μου! Το 249.0 Γ.Μ.Ο. έχει πετάξει μακριά…
Τα εμφράγματα που παθαίνω, διαδέχονται το ένα το αλλο όταν μέσα σε λιγα λεπτα χανω ενα σωρό στεκιές…
Παρά την εμπειρία μου, σε κάθε χαμένη στεκιά, κάθομαι στην καρέκλα και ξεκινώ προσθέσεις και διαιρέσεις από μνήμης για το ποιο είναι το μουαγιεν που μολις…πεταξε μακριά μου!
Ο Μαρίνος δεν είναι σε μέρα για να κερδίσει και τελικά τελειώνω στην δέκατη στεκιά, με το γενικό μου στο 109.0 μόνον… (Σας το έχω αναφέρει σαν 107.0, γιατί έτσι είναι δηλωμένο σε Ευρωπαϊκό περιοδικο)
Η μεγάλη απογοήτευση, δεν με άφησε να προσπαθήσω ξανα για υψηλες επιδόσεις στο Ελευθερο….
Εξάλλου από την επόμενη σεζόν, οι τρισποντες θα έμπαιναν σιγα-σιγα στην ζωή μας…
* 1988-89 Πανελλήνιο Πρωτάθλημα στο
“Lions” στην οδό Φρυνης-Παγκρατι.
Ο Θανος Ρουφος ετοιμάζεται να παραιτηθεί από την προεδρία της ΕΦΟΜ, η εικόνα του αγωνιστικού μπιλιάρδου δεν δείχνει πολύ καλή….
Η νέα διοίκηση ξεκινά με άτσαλες κινησεις…
Η απόσταση στο Ελευθερο όπως και σε άλλα παιγνίδια του σερι μειώνεται για …..ευνόητους λόγους.Πρέπει λεει να δοθεί… φρεσκάδα σε αυτά τα παιγνίδια μέσω της εναλλαγής πρωταθλητών…
Φρεσκάδα ομως την στιγμή που ήταν στο φόρτε τους;
Καί δυστυχως κάνεις δεν είχε λάβει υπόψιν του, ότι αυτό το …γιατροσοφι το είχε ήδη δοκιμάσει η Ευρωπαϊκή Ομοσπονδία προ διετίας, με τραγικά για τα παιγνίδια του σερι αποτελέσματα…
Τα ιερά τέρατα, Ceulemans, Dielis, Conesson, Zanetti, Jaspers, και τόσοι άλλοι που έπαιζαν όλα τα παιγνίδια, απλά συνέχισαν τις καριέρες τους παίζοντας μόνον τρισποντες…
Μειώνοντας την απόσταση στις 300 καραμπόλες, το πρωτάθλημα έγινε… Ροντεο!
Σκληρό και συντηρητικό παιγνίδι, δικαιώνει δύο σπουδαίους παίκτες, μόνιμους στην Α Κατηγορία σε όλα τα στυλ μπιλιάρδου και πολύ δύσκολους αντιπάλους μου στο μεγάλο Τριαθλο (cadre 71/2, 1σποντα, 3σποντες), και στο Πενταθλο.
Ο Σάκης Τσοκαντας, ήδη έκτος στο Πανευρωπαικο Νέων και ήδη πρωταθλητής Ελλάδος 1986-87 στο Cadre 47/2, παικτης με μεγάλη, διαχρονική καριερα και διεθνείς επιτυχίες, κερδίζει εδώ την τρίτη θεση.
Ο Δημήτρης Κακλης, πανπαικτης, μπιλιαρδορος με πολλούς θαυμαστές κυρίως μέσα από τους κύκλους των πρωταθλητων(!), είναι ο άνθρωπος που βασικα εντόπισε τόν Φίλιππο Κασιδοκωστα στα δώδεκα του, στο παλιό Sakkas billiards του Αιγάλεω, και του έδωσε απλόχερα τις γνώσεις του ώστε να ανεβει πολύ γρήγορα μερικά επίπεδα…
Εδώ στην έδρα του “Πήγασου”, ο Κακλης θα καταλάβει την δεύτερη θέση, που θα μπορούσε να είναι και η πρώτη, εάν το πίστευε περισσοτερο…
Παρα τον ανησυχητικά χαμηλό μέσο όρο, θα είναι αλλο ένα πρωτάθλημα για εμένα, που από αυτήν την χρονιά, πιο πολύ θέλω να θυμάμαι την νίκη μου στην OPEN HANDICAP διοργάνωσή της Ακαδημίας, στην οποία έπρεπε να παίξω ακόμα και με σκορ 500-20, εναντίον αρκετά αξιόλογων αντιπάλων….
* 1989-90 Πανελλήνιο Πρωταθλημα
στο “Borsalino” στην οδό Φραντζή-Νεος Κόσμος, επιχείρηση εκείνα τα χρόνια του Νίκου Τρεμούλη και του Λουκά Σιδερά, θα διοργανωθεί το τελευταίο “Ελευθερο” της κατά γενική ομολογία χρυσής, από την άποψη προσέλκυσης κοινού, εποχής του σερί…
Οι επιδόσεις εδω, δεν θα θυμίζουν το πρόσφατο παρελθόν…η επιρροή των τρισποντων είναι πλέον εμφανής.
Ο σπουδαίος μπιλιαρδάνθρωπος και παίκτης Γιάννης Καλανταριδης μου κόβει την φόρα στα γρήγορα, κερδίζοντας με σε θεωρητικα άνευ σημασιας αγώνα του ομιλου….
Θεωρητικά, γιατί πρακτικά με στέλνει σε νοκ άουτ ματς εναντίον του μεγάλου αντιπάλου που ήδη με ειχε πληγώσει παίρνοντας μου δύο πρωταθλήματα Cadre 47/1…
Ο Νίκος Τρεμουλης υπήρξε ένα τεράστιο κεφάλαιο για το Ελληνικό Μπιλιαρδο, ένας υπερπαικτης όλων των στυλ, που κατά την γνώμη μου, η έλλειψη μεγάλων στόχων και μόνον, του στερησε μια top διεθνή καριέρα …
Στον ημιτελικό, όπως πάντα , το αδιαχώρητο!
Αυτο σημαίνει, για όσους θυμούνται τον λιγοστό χώρο του Βοrsalino, 300 θεατές, αμίλητοι και προσηλωμενοι στην φωτισμενη αρένα…
Φερνω τις μπάλες πρώτος σε θέση αμερικέν, και υποθέτω ότι μόνον εάν κολλήσουν μπορεί να σταματήσω, ομως ο διεθνής διαιτητής έχει διαφορετική γνώμη… Αβλεψία…
Είμαι έτοιμος, μετά από δέκα χρόνια και περισσότερα απο τριάντα συνεχόμενα νικηφόρα τουρνουά Ελεύθερου, να υποκυψω στο μοιραίο, το οποίο και επέρχεται!
Προετοιμάζω, ενώ κάθομαι στην καρέκλα, ένα πειστικό χαμόγελο αποδοχής της ήττας επί μισή ωρα, όσο δηλαδή χρειάστηκε αυτός ο δαιμόνιος παίκτης με το περίσσιο ταλεντο να “σκουπισει” το τραπεζι, και να οδηγηθεί σε νικηφορο τελικό με τον μόνιμο τού βάθρου Νίκο Κρικελα, γνωρίζοντας την αποθεωση!
Από τότε, χιλιάδες(!) άτομα μού έχουν πει με …..σιγουριά ότι ήταν παρόντες σε αυτόν τον ημιτελικό!!!
Ο μύθος ήταν μονίμως παρών, και βαδιζε δίπλα στην πραγματικοτητα, εκείνα τα γλυκά χρόνια του σερί…
Κανένα παράπονο, αφού αυτή η τάση μας έκανε λαϊκούς ήρωες, στα χρονια που τα μέσα σπάνια ακουμπούσαν το ονομα του σπορ που αγαπούσαν οι ονειροπαρμενοι….
*1988-89 Πανελλήνιο…..Έχω βρει δύο ξενες δημοσιεύσεις του Γ.Μ.Ο., 54,5 και 69,2.
Επί του παρόντος, θεωρούμε το 54.5 σωστο.
* 1989-90 Πανελλήνιο…..Δεν έχω βρει επί του παρόντος δημοσιεύσεις φορέων ή περιοδικών σχετικές με το τελευταίο πρωτάθλημα.
Πιθανόν οι επιδόσεις, η απόσταση, και ίσως οι θέσεις 2 και 3, θα πρέπει να διορθωθούν σε κάποια στιγμή.
ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ ΑΠΟ ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΑΡΧΩΝ ΤΟΥ 1989.
ΑΠΟ ΑΡΙΣΤΕΡΑ, ΤΡΕΜΟΥΛΗΣ ΝΙΚΟΣ, ΤΣΟΚΑΝΤΑΣ ΔΙΟΝΥΣΗΣ, ΣΑΚΚΑΣ ΓΙΩΡΓΟΣ.