Posted by George Sakkas on facebook
March , 2022
***ΓΙΑΝΝΗΣ ΑΝΝΙΝΟΣ
Γνώρισε το μπιλιάρδο τον Μάρτιο τού 1980 παίζοντας τυχαία με κάποιους φίλους…
Ίσως και να το είχε ξεχάσει τελείως ή να μην είχε ποτέ πιά ασχοληθεί, αν εκείνο το βράδυ στα τέλη Μαρτίου του 1980 δεν βρισκόταν μάρτυρας σε μια σκηνή…
Έξω από την τζαμαρία του «ΣΠΛΕΝΤΙΤ» πολλοί άνθρωποι μαζεμένοι στριμωχτά παρακολουθούσαν να παίζει μπιλιάρδο ο θρυλικός «τοιχοκολλητής», ο κατά κόσμον Μανώλης Κουμπιάς – αφισοκολλητής κατ’ επάγγελμα!
Το «ΣΠΛΕΝΤΙΤ» ήταν ο ναός του μπιλιάρδου στον Πειραιά και από εκεί πέρασαν κατά καιρούς πολλές μορφές της εποχής όπως ο Βασίλης Σειμένης και ο μαθητής του, ο Σάββας Αναστασιάδης. Το μέρος εκείνο άσκησε στον Γιάννη μία παράξενη γοητεία και μία ακαταμάχητη ανάγκη να πηγαίνει να παρακολουθεί τούς καλούς παίκτες, ελπίζοντας κάποια μέρα να τους φτάσει.
Εκεί γνωρίστηκε με τον Παναγιώτη Πιερουτσάκο, τον μετέπειτα αδελφικό του φίλο, κουμπάρο και συνέταιρο στον «ΠΟΣΕΙΔΩΝΑ». Ήταν εκείνος πού τον μύησε στο αγωνιστικό μπιλιάρδο.
Εν τω μεταξύ, οι αδελφοί Σιβισίδη είχαν χαρίσει ένα μπιλιαρδο μεγέθους 3,10 στον σπουδαίο Τάκη Λαγαρό, σε ένδειξη φιλίας και παικτικής αναγνώρισης…
Το μπιλιάρδο αυτό εγκαταστάθηκε το 1984 σε ένα ημιυπόγειο πού είχε ανακαλύψει ο Πιερουτσάκος στήν οδό Καρατζά στην Καστέλλα, καί έμελλε να είναι η πρώτη έδρα του Συλλόγου στον Πειραιά!
Τον Φεβρουάριο του 1985, ο υπερ-δραστήριος Πιερουτσάκος κατάφερε να βρεί έναν πολύ καλύτερο χώρο σε όροφο στο Πασαλιμάνι, καί εκεί ο Σύλλογος μεταφέρθηκε μαζί με ένα δεύτερο τραπέζι αγορασμένο 50-50 από τον Άννινο και τον Πιέρ, οι οποίοι έκτοτε θα πλήρωναν όταν έκαναν προπόνηση στο ίδιο το μπιλιάρδο τους!!!
Εδώ ο Παναγιώτης έπεισε τον παίκτη με τα καταπληκτικά χέρια, τον Χρήστο Μανουηλίδη που του τράβηξε την προσοχή όταν τον είδε να παίζει στο ΣΠΛΕΝΤΙΤ, να ασχοληθεί σοβαρά με το άθλημα, καί για …αρχή, του έμαθε να παίζει το σερί αμερικέν!
Στον χώρο αυτό έκαναν προπόνηση σε καθημερινή σχεδόν βάση δυο από τα μεγαλύτερα ταλέντα της εποχής, οι νεαροί Διονύσης Τσοκάντας και Γιάννης Καλανταρίδης…
Ο Γιώργος Μακρόπουλος, ο παίκτης που έγινε αργότερα ένας από τους στυλοβάτες του Πειραιώτικου μπιλιάρδου ήταν ο υπεύθυνος του…. ΚΨΜ, και η αίθουσα του συλλόγου αναλάμβανε ακόμα και την διοργάνωση Πανελλήνιων πρωταθλημάτων…
Αξέχαστες στιγμές που διαδραματίστηκαν στον “όροφο”, ο τελικός της Β’ Ελεύθερου ανάμεσα σε Γιώργο Βούλγαρη και Γιώργο Θαλασσινό, το ατομικό Τριαθλο (71/2, Σπόντα, 3σποντες) στο οποίο έγινε το πιο απιστευτο γενικό μουαγιέν, οι 67 κενές στεκιές στις 3σποντες του Λευτέρη Κορνηλάκη, και πολλά παραλειπόμενα από Διασυλλογικά πρωταθλήματα…
Όταν το καλοκαίρι του 1987 ξενοικιάστηκε το υπόγειο της οδού Κουντουριώτου 118 στον Πειραιά πού ήταν ένα πρώην «μπιλιαρδάδικο» με ποδοσφαιράκια και «ούφο», οι δύο φίλοι το νοίκιασαν χωρίς δεύτερη σκέψη!
Λόγω όμως του οτι εκείνη την περίοδο ο Γιάννης υπηρετούσε στο πολεμικό ναυτικό, το κράτησαν κλειστό και περίμεναν έως ότου απολυθεί ώστε να αρχίσουν να το διαμορφώνουν…
Απολύθηκε στις 15 Ιανουαρίου του 1988 και τον Μάρτιο του ίδιου έτους άρχισαν τις εργασίες αποκατάστασης.
Η αίθουσα παρουσίασε πολλές καινοτομίες, που ξεκινούσαν από τα τολμηρά χρώματα και έφθαναν στην κατάργηση της αρίθμησης των μπιλιάρδων που αντικαταστάθηκε από ονόματα πόλεων, δίνοντας προσωπικότητα στα τραπέζια που ήταν της εταιρείας Σιβισίδη…
Η σύνθεση για τα Γαλλικά ήταν δύο 3.10, δύο 2.80 και ένα εκπαιδευτικό 2.40, κατόπιν σύστασης του Γιώργου Σιβισίδη, ενώ τα Αμερικάνικα ήταν τρία 2.80, και δύο 2.60…
Η αλλαγή στην μουσική και στο… φύλο που στεκόταν πίσω από το μπαρ, έκαναν την διαφορά, που πολλοί αιθουσάρχες γρήγορα αντέγραψαν…
ΣΕ ΕΠΟΜΕΝΗ ΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ, ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ ΠΟΥ ΣΥΝΕΒΗΣΑΝ ΣΤΟΝ ΠΟΣΕΙΔΩΝΑ, ΣΤΟ ΕΡΓΟΜΕΤΡΙΚΟ ΤΟΥ ΟΑΚΑ, Η ΓΝΩΡΙΜΙΑ ΚΑΙ ΤΑ ΜΑΘΗΜΑΤΑ ΜΕ ΤΟΝ ΠΟΛΥ- ΠΡΩΤΑΘΛΗΤΗ ΚΟΣΜΟΥ LUDO DIELIS…
