Posted by George Sakkas on facebook
October 19, 2021
ΣΠΟΝΤΑ…Απο το 1984 έως το 1990
ΜΕΡΟΣ ΔΕΥΤΕΡΟ
Το πιο δύσκολο από τα πεντε στυλ του σερι τουλάχιστον όσον αφορά τις δεσμευσεις των κανονισμών. και την δυσκολία επίτευξης μεγάλων επιδοσεων…
Αυτο το πολύ εγκεφαλικο παιγνίδι, που απαιτούσε διαφορετικό τρόπο σκεψης και προσεγγισης, το δοκιμασαμε σαν τελευταιο πιά από όλα τα παιγνίδια του Γαλλικού, μετα ακόμα και από τα δύσκολα Cadre… το 71/2, και το 47/1…
Στα τέλη του 1983 στο Borsalino , σε μια πειραματικη διοργάνωση που χωρίς τον Δημήτρη Μπινιωρη, και τον Αλέκο Κονιδάρη, δεν θα έβγαζα εις πέρας,
κερδίζω την πρώτη θέση με το φαινομενικά φτωχό 3.30…
Εικόνα της “Σποντας” πάντως είχα παρει από τον Louis Edelin, και τον George Bourezg στο Παρίσι πριν δύο χρονια, και από τότε είχα κάνει αμετρητες δοκιμές προσπαθώντας να κατανοησω τις ιδιαιτερότητες της, και να ξεχωρισω τις καραμπόλες-κλειδιά!
Το ξεκίνημα των διοργανώσεων της Ελληνικής Φίλαθλου Ομοσπονδίας Μπιλιάρδου το 1984, με βρίσκει να κερδίζω το πρωτο επισημο πρωτάθλημα Σπόντας, και να επιβεβαιώνω το 3.30 γενικο…
Στο βάθρο μαζί μου οι τρεις “σκληροι” του Ελληνικού μπιλιάρδου….
Ο ψυχρός και ανέκφραστος Δημήτρης Χειμαρας, ο μεγάλος Κώστας Παπαγεωργίου, και στην τέταρτη θέση, ο βασιλιάς του….καροτου, ο εκτελωνιστης του Πειραιά Τάκης Λαγαρος!!!
Τα επόμενα χρόνια, συνεχίζω να κερδίζω ανεβάζοντας παράλληλα τις επιδόσεις μου, σε ένα ικανοποιητικά επίπεδο που θα το έλεγα Β Κατηγορίας Ευρώπης.
4.50 το 85, 5.50 το 86, 6.10 το 1987…
Ο πιό νέος της παρέας πάντως, ειχε ηδη προειδοποιήσει δυο φορές…
Ηταν από τους πρώτους που αποκτησαν την τεχνικη, δεν έκανε εύκολα λάθος, ηταν πολύ δυνατός στα φωτο-φινις, ήθελε περισσότερο από κάθε αντίπαλο την νικη, και ήταν διατεθειμένος να παλεψει μέχρι εσχατων για αυτήν…
Τρίτος το 1985 και δεύτερος το 1986
ο Σακης Τσοκάντας, περίμενε καρτερικα ένα μου στραβοπατημα…
Όμως τα αναπάντεχα νέα που ήρθαν από το Δουκάτο του Λουξεμβούργου επισκίασαν την εδώ πραγματικότητα… Γενικό 7.32, Ειδικό 11.53, και έβδομη θέση στην Ευρώπη, από έναν παίκτη που ταξίδεψε με δικά του έξοδα στο Mondorf Les Bains, απλως για να έχει την τιμή του εθνόσημου και της συμμετοχής…
Θα έπρεπε να είμαι πολύ ευχαριστημένος, αλλά συμβαίνει το αντίθετο…
Μετά από ένα άνετο ξεκίνημα στον ομιλο, στο κρίσιμο για εμένα ματς, πετυχαίνω μια γερή νικη-εκπληξη πάνω στον πρωταθλητή Βελγίου Peter Bracke που με φέρνει στην 8αδα, με βατή κληρωση για ένα μετάλλιο!
Αλλά ο Franz Stenzel, ο πρωταθλητής του 47/2 της Αθηνας με το εκκωφαντικό 112.0 γενικό, καλυτερη επίδοση της 10ετιας του 80′, έχει διαφορετική γνώμη…
Με μια κίνηση που απασχόλησε εκείνο το βράδυ τους υψηλόβαθμους της CEB, βρίσκετε σαν τον φάντη μπαστούνι μπροστα μου…
Τελικά πέρασε, του πέρασε, και πήρε καί αυτο το Πανευρωπαικο στην πλούσια συλλογή του, αλλά είμαι σίγουρος ότι εκείνο το ματς δεν το ξέχασε ποτέ…
Ούτε εγώ άλλωστε…
Κερδίζω 150-102(!), και για λίγη ώρα είμαι ο βασιλιάς του κόσμου όλου!
Μόνον για λίγη ώρα όμως, γιατί ο Franz σηκώνετε, και ψυχρά, μία-μία καραμπολα, παίρνει την ισοπαλία!
Δεν είναι καθόλου συνηθισμένο να σου κάνουν 48 καραμπόλες για την ισοπαλία σε ματς νοκ άουτ, πόσο μάλλον όταν αυτές οι 48 ήταν και το μεγαλύτερο σερί του παίκτη σε όλο το τουρνουά….
Απογοήτευση…
Το Porca miseria μου ήρθε πρωτο στο μυαλο…
Παράταση στις 15…ξαφνικα ή αίθουσα γεμίζει ασφυκτικά…
Τον βάζω να παίξει πρώτος…. μονοστεκια…παίζω για την ισοπαλία….μονοστεκια….
Παίζω πρωτος….15….παίζει για την ισοπαλία…15 !
Τρίτη παράταση….time out..
Ανοίγουν τις πορτες για εξαερισμό, ο κόσμος πολυς, μαζεύεται συνέχεια, καί από το διάσημο καζινο “2000” στον επάνω όροφο, καί από το τεράστιο ξενοδοχείο του, εκεί στα τριεθνή σύνορα με Γαλλία και Γερμανία…
Επιστροφή στην αίθουσα, ανάμεσα στους θεατές ειναι και κάποιοι γίγαντες του Παγκόσμιου μπιλιάρδου που τόση ώρα δεν κουνηθηκαν από την θέση τους…
Ξεχωρίζω ένα από τα ινδάλματα μου, τον Chris van der Smissen, παίκτη που κέρδισε 5αθλο από Ceulemans και Dielis!
Αναρωτιέμαι εάν θέλω περισσότερα από την μπιλιαρδικη μου ζωη…
Μήπως η ελπιδα του να ζήσω κάποτε μια τέτοια σκηνη, ηταν η αιτια που με έκανε να δώσω τα νιάτα μου στο μπιλιαρδο;
Αναρωτιέμαι απλώς…αναρωτιέμαι όμως…
Νεκρική σιγη… παίζει πρώτος…
Το πρόσωπο του δεν δείχνει καλά, δεν θα αντέξει για πολυ…στεκαρει νευρικά, από ανασφάλεια πετάγεται σαν ελατήριο, αλλα ο πόντος κουτσα-στραβα θα γίνει…
Η επόμενη θα είναι ένα εύκολο πικεδάκι, λίγο μακρινό, αλλά με την μπάλα 3 σε ιδανικό σημείο μέσα στην γωνία…
Δεν θα βρει μπάλα….την χάνει..δεν θα ξαναπαίξει σήμερα…
Εγώ αποφασίζω τώρα… μια καραμπόλα για την ισοπαλία, μόνον δύο για τον θρίαμβο!
Σπάνια θα ακούσεις τέτοιου ειδους μουρμουρητό σε αίθουσα …
Ζω μέσα σε ένα όνειρο…όλα μου φαίνονται ότι λαμπιρίζουν και κινούνται σε αργή κίνηση…νομίζω.οτι βλέπω ταινία με τον εαυτό μου να στεκάρει, ενώ είμαι ακόμα στην καρέκλα…
Σηκώνομαι και πάλι για την αρχική καραμπόλα, με εξιτάρει η αγωνία του κόσμου, και η προσήλωση τους στην κάθε μου κινηση…
Κτυπω την μπάλα μου χωρίς να αναλογίζομαι πόσο σημαντική είναι ίσως αυτη η στιγμή για την υπολοιπη μπιλιαρδικη ζωή μου …
Καλή η συμπεριφορά της στην αριστερή γωνία, ιδανική η κατεύθυνση της μετα την δεξιά μεγάλη σποντα, αργά για να μην περάσει από κάτω, αργά αλλά θα φτάσει!…ή οχι;
Μαύρη μαγεία!!! Ποιος φρενάρει την μπάλα μου;
Από θαύμα δεν ανοίγουμε τα κεφάλια μας , οταν σκύβω ταυτόχρονα με τον διαιτητή επάνω από τις δύο λευκές μπάλες…
Υπάρχει μισό χιλιοστό χάσμα ανάμεσα τους! Ο πόντος δεν έγινε ποτέ, πράγμα που επικυρώνει και ο αίφνης πρωταγωνιστής της ιστορίας ανορεχτα…
Ο θόρυβος είναι πολύς, αλλά δεν ακούω τίποτα… τα πρόσωπα είναι κατσουφιασμενα…αυτήν την φορά ο κόσμος ήταν μαζί μου..
Προσπαθώ μέσα στο χάσιμο να καταλάβω, τι στο καλό…
Όταν οι πορτες άνοιξαν, η υγρασία που “μπούκαρε” στην αίθουσα έκανε το μπιλιάρδο αργό σε χρόνο ντετέ….
Η εικόνα ήταν τοση ώρα μπροστά στα μάτια μου, αλλά το μυαλό μου ούτε την αξιολογησε, ούτε αντέδρασε…
Είχα μόλις προ ολιγου ξοδέψει και την τρίτη μου μπιλιαρδικη ζωή…
Και δυστυχώς.δεν ήμουν επταψυχος…
ΣΥΝΕΧΊΖΕΤΑΙ
