Posted by George Sakkas on facebook
May 17, 2021
ΣΥΝΕΧΊΖΕΤΑΙ από το: 1981… Απολυομαι..
Το μπλε Simca… ίπταται καταβροχθίζοντας τα χιλιόμετρα της autostrada του Ιταλικού Βορρά….
Πανικοβλητες κάνουν δεξιά Ferrari, Lamborghini, και κατι De Tomaso… που λέει ο λόγος….
Ο Τζιμης Πανουσης, ξαναλέει ακούραστος τον στιχο περι… Ράινερ, Βέρνερ, Φασμπίντερ, και…. ξερό ψωμι, σατυριζοντας, τους σινεφίλ της εποχής.
Ο Σταμάτης από την χαρά του για την μεταμόρφωση του αμαξιού, δεν αφήνει το τιμόνι…
Θα το πάει… μονοστεκιά, μέχρι την Αψίδα του Θριαμβου!
Στάση Μιλάνο… Κυριακή βράδυ, τα μισά αυτοκίνητα είναι μες το χιόνι, και οι σχάρες τους γεμάτες πέδιλα του σκι….
Οι καημένοι γυρίζουν από τις Άλπεις….
μες το κρύο…..
Ταλαιπωρία η ζωή, που έλεγε ο Γαληνός!
Ο βήχας και ο παράς δεν κρύβονται…
ρούχα, παπούτσια, μακιγιάζ, και στυλ, όλα δείχνουν ότι ήρθαμε σε πολύ πλούσιο μέρος. Η σύγκριση με την Ελλάδα της εποχής ειναι χωρίς νόημα..
Σαφώς όμως είμαστε σε καλύτερο επίπεδο από τον νότο της Γιουγκοσλαβίας.
Βελιγραδι-Τεργεστη, πάλι εμείς, αλλά μετά από μάχη!
Οι γείτονες, τρομεροί στα ομαδικά αθλήματα, μου έκαναν εντύπωση για το πόσο σοβαροί και το πόσο σωματωδεις ήταν.
Οι Άλπεις σε κάνουν να αισθάνεσαι βασιλιάς και ασήμαντος ταυτόχρονα, και κάπου εκεί, επιτέλους, με παίρνει ο ύπνος!
Οι οδηγοί είναι πολύ κεφάτοι, με ξυπνούν οι φωνές τους, οταν πια είμαστε στον περιφερειακό του Παρισιού.
Θα παρκάρουμε κάπου σε λιγο υποθέτω, βιδώνω στεκα, αλλά…. άκυρο!
Οι τύποι δεν σκοτιζονται για τα… εγκοσμια και από το Porte de Clignancourt, στρίβουν για το Villiers le Bel.
Είμαι ανάμεσα σε βαρύ σκάσιμο και ελαφρύ έμφραγμα!
Συνειδητοποιώ ότι τα περί χωριού που, τι ωραία, θα φυτεύουμε λαχανικά, θα φτιάχνουμε το δικό μας ψωμί, κλπ, που άκουγα στην Αθήνα, δεν ήταν πλάκα….
Έχω μπλέξει, ο Σταμάτης μου εξηγεί ότι θα πρέπει να ξεχάσω τις μπιλιαρδοτσαρκες και θα πρέπει να ετοιμάσουμε δείπνο…
Εάν σας καλέσουν Γάλλοι σε δείπνο, και έχετε να πάτε κάπου μετά από 3-4 ώρες, πέστε τους απλώς ότι λυπάστε, αλλά δεν… προλαβαίνετε.
Ιεροτελεστία….
Ξεκινά με ποικιλία διαφόρων τυριών, με κρασιά πάντα, μετά από μια ώρα συνεχίζει με διάφορα αλλαντικά, και κρασιά πάντα, και μετά… και μετα… και μετα τα νεύρα μου έχουν γίνει τσαταλια!!!
Υποθέτω η Κατρίν δεν είχε ποτέ τοσο νευρικο φιλοξενούμενο…
Τα παιδιά βλέπουν τους καπνούς στα αυτιά μου, και όμως δεν λένε τίποτα…
Απορώ πως με ανέχονται…
Μας έπιασε η νύχτα και είμαι απελπισμένος…
Ο Σταμάτης μου ξεκαθαρίζει ότι αύριο το πρωί θα έρθει μαζί μου, για να με μάθει πως θα παίρνω το τρένο από το χωριό μέχρι μια στάση του μετρό, και να μου εξηγήσει πως θα αλλάζω γραμμές, μέχρι να φτάνω στον οποιο προορισμό μου.
Βάζω τεμπεσιρι από τώρα, καλού κακού!
ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ…