Posted by George Sakkas on facebook
May 23, 2021

ΣΥΝΈΧΕΙΑ ΑΠΟ ΤΟ… 1981… κοντά στους ομοιοπαθείς Γάλλους….
Χωρίς θυρωρό η είσοδος του υπέροχου νεοκλασικού κτιρίου, ανεβαίνω την φαρδιά μαρμάρινη σκάλα σαν ανήσυχος λαγός….
Στον ημιόροφο κοντοστέκομαι, η είσοδος δείχνει αυστηρή και απρόσωπη, και όπως και στο Clichy, υπάρχει αναρτημένη ταμπελα “multicolore”. Το λογότυπο παραπέμπει σε τυχερό παιγνίδι, έναν τύπο ρουλέτας, που είναι τοποθετημένη επάνω σε μπιλιάρδο, και ο γκρουπιέρης, που είναι προχωρημένος παίκτης μπιλιάρδου, περνά την μπάλα από μια μικρή στοά σε μια ράμπα, και τελικά στον δίσκο της ρουλέτας στεκαροντας!
Το παιγνίδι αυτό πρωτοπαίχθηκε το 1927 στο περίφημο Billard Palace, και βρήκε την σημερινή του μορφή το 1934, κατ’ εντολήν του Προεδρου της Γαλλικής Δημοκρατίας Ρειμοντ Πουινκαρε !
Θα πρέπει να σας πω, ότι τα ενοίκια και η αξία των ακινήτων στο Παρίσι, είχαν ανέβει τόσο πολύ, που οι αίθουσες του δημοφιλέστατου επι αιώνες σπορ στη πόλη έκλειναν ομαδικά…
Η κυβέρνηση, θεωρώντας ότι το μπιλιάρδο ήταν μέρος της εικόνας της πόλης έδινε άδεια διενέργειας multicolore σε όποιον την ζητούσε, αρκεί να συντηρούσε παράλληλα και ανάλογων τετραγωνικών αίθουσα μπιλιάρδου, με πολύ λογικές χρεώσεις προς τους θιασώτες!!!
Τότε, και ίσως μέχρι και σήμερα, για να πάρεις άδεια καζίνο, θα έπρεπε να εδρεύεις μίνιμουμ 30 χλμ από το Παρίσι! Αρκετοί επιχειρηματίες λοιπόν δελεάστηκαν από τα οφέλη του νέου νόμου, και έτσι διασώθηκε η παρουσία του μπιλιάρδου στην πόλη του φωτός…
Η κυρία με παγώνει με το “μόνο για μέλη”, αλλά επιστρέφω στην ζωή όταν με πληροφορεί, ότι το μπιλιάρδο είναι στον επάνω όροφο..
Ιδρωμένος και με πρόσωπο συσπασμενο από αγωνια, ακούω μπάλες να συγκρούονται, και πόρτα αφρουρητη!
Σκανάρω σε κλάσματα του δευτερολεπτου, καμία δεκαριά μεγάλα μπιλιαρδα, όλα πιασμένα, ξύλινο παλιό πάτωμα που τριζει, κανένα ίχνος ντεκόρ στους τοίχους…
Κανείς δεν έρχεται να με διώξει, βλέπω λίγα αδεια υπερυψωμενα καθίσματα στο βάθος, που όσο πλησιάζω, καταλαβαίνω ότι είναι μια μονοκομματη γραμμή καθισμάτων παλιού σινεμά!
Απέναντι μου και δεξιά, το αρκετά μεγάλο κυλικείο, και στον αριστερό τοίχο ένα συμπληρωμένο ταμπλό τουρνουά, που θα τσεκάρω αργότερα.
Τα μπιλιαρδα είναι του…. Κολοκοτρώνη, σου δίνουν την εντύπωση ότι εάν τα σπρώξεις, θα σωριαστουν στο πατωμα, φαίνονται όμως καλά άλφαδιασμένα, και είναι πολύ γρήγορα.., οι Γάλλοι δεν έχουν ανακαλύψει τις… κουβέρτες ακόμα!
Οι τσοχες, είναι πράσινες, και θα είναι, οπως και σε όλο τον πλανήτη για ακόμα πέντε χρόνια….. Το μονοπώλιο του πράσινου, θα σπάσει απο το σκούρο μπλε, χαρη στους αγώνες της επαγγελματικής ομάδας 3σποντων BWA λίγο αργότερα….
Ο μέσος όρος ηλικίας παικτων και θεατων είναι τα 65+ χρονια, και με μια πρώτη ματιά, δεν δείχνουν ότι μπορούν να μου μάθουν κάτι….
Η Ακαδημία της Wagram, είναι μια απο τις πιο παλιές, συγκεκριμένα εκανε εγκαίνια στα τέλη του 1943, λίγους μήνες πριν αποχωρησουν οι Γερμανοί από το Παρισι.
Η αίθουσα είναι κοντά στα 300τμ, και το ταβανι είναι πολύ ψηλο, περιπου στα επτά μέτρα, με όμορφο περιφερειακο εξωστη και αρκετά τραπέζια χαρτοπαιγνιου, συμπληρωμένα από παλιές καραβανες, που η μουρμούρα για την ατυχία τους, δημιουργεί ένα συνεχόμενο βουητό!
Δεν τολμώ να ζητησω μπάλες από το ταμείο όταν αδειάζει μπιλιάρδο, γιατί ακόμα φοβάμαι το “μόνο για μελη”…
Αισθάνομαι όμως τώρα πια άνετα… απλώνω πόδια, χέρια, τεντωνωμαι αναπαυτικά στο παλιό κάθισμα του σινεμα, προσέχοντας λιγάκι βέβαια μην μου πεταχθεί κανένα ελατηριο!
Ένας…. συμμαθητής του Conti παίζει μόνος του, και δέχεται να του κάνω παρέα….
Τι παρέα….., που παίρνω το ύφος του κροκοδειλου, και τον πλακώνω στις… γρηγορες…!
Ο ευγενικός κύριος γοητευμένος από το περίφημο στυλ, “ολα τα σφαζω, όλα τα μαχαιρωνω”, που του θυμίζει υποθέτω προπολεμικό μπιλιάρδο, και ισως τους πρώτους έρωτές του,…. ξετρελαμενος, με παρουσιάζει στον κολλητό του.
Ευχάριστος, ευγενής, και κοντουλης, είναι ο Πρόεδρος του συλλόγου, που μόλις του λέω ότι είμαι Έλληνας, μου κάνει έναν απίστευτα μακρύ μονόλογο για τον Λουκά Σιδερά, κοιτώντας τα ταβάνια!
Ο Λουκάς ήταν εκεί από το 1968 μέχρι πρόσφατα, με τα “παιδιά της Αφροδιτης” τον Ντεμη και τον Βαγγέλη, δέκα χρόνια στην κορυφή των charts και της επικαιροτητας, πολύ αναγνωρίσιμο πρόσωπο στην Γαλλια!
Ο πρόεδρος μου εξιστορεί για τον ντράμερ που ερχόταν καθημερινά στο κλαμπ με λιμουζίνα και οδηγό, την πολύ εντυπωσιακή γυναίκα του, και ήταν ολοφάνερος ο θαυμασμός του για τον Λουκά, και η χαρα του που τον έιχε στην Wagram!
Με κολλητό τον πρόεδρο, τώρα πια, δύσκολο θα με κουνήσει κάποιος από αυτήν την Ακαδημία! Εχω έδρα!
Το μπιλιάρδο πάντως λίγο πριν με ειχε δυσκολέψει, γιατί ενώ ήταν πολύ γρήγορο, οι μπάλες γυριζαν στο κλαυστο δύσκολα…. Προβλημα, γιατί το να “κρατώ” την μπάλα 2 σε μακρινό κλαυστο, ήταν το δυνατό μου σημείο, και στηριζόμουν σε αυτό….
Με όλα τα γιατροσόφια που δοκίμασα, όπως, πιο χαμηλά το φάλτσο στην μπάλα μου, ελάφρυμα του δεξιού χεριού, αυξηση διείσδυσης, αλλαγη ταχύτητας, το αποτέλεσμα δεν ήταν ικανοποιητικό.
Αιτία του προβλήματος βέβαια, ήταν τα υγρά καθαρισμού μπιλιων που χρησιμοποιούσα στην Αθήνα, εδω και χρόνια στις προπονήσεις, για να προσομοιωνω την καινούργια-γλυστερη τσοχα…, αυτά βοηθούσαν την μπάλα να γυρίζει με ελάχιστη προσπάθεια, και όχι τα χέρια μου τόσο καιρό….
Εδώ θα το πλήρωνα… και δεν θα ήταν η τελευταία φορά δυστυχώς…
Ένας νεαρός λίγο μεγαλύτερος από εμένα, πλησιάζει το μπιλιάρδο που άδειασε μπροστά και δεξιά μου, κρατώντας το μοναδικό τοτε μοντελο μπιλιων της Βελγικής Αramith, το traditional!
Μόλις 12 χρόνια πριν ο κόσμος έπαιζε με ελεφαντόδοντο, και
μόλις 4 Χρόνια πριν ή Aramith είχε κερδίσει την μάχη της official μπαλας μπιλιάρδου, από την Γερμανική Dreipunkt, και την Γάλλικη super ML42 .
Από τότε και μέχρι σημερα ,
οι Βέλγοι έχουν κρατησει αυτό το διεθνές προνόμιο…
Βραχυσωμος, με απαθές βλέμμα, και περπάτημα, σε στυλ “δεν υπάρχετε”.
βιδωνει την χωρις σχέδια χειροποίητη στεκα του, και σηκώνοντας το κεφάλι προς την γερουσία του εξωστη φωνάζει δυνατά τά γκέλ (Ta gueule) που σημαίνει κάτι σαν σκάστε, βουλωστε το…..
Περιέργως, ο μόνος που σοκαρεται είμαι εγώ, που κάπως αλλιώς μου τα είχαν πει στην Αθήνα…..
Η γερουσία παντως συμμαζεύεται χωρίς δεύτερη κουβέντα…..
Παίζει με κάτω από 10mm πετσακι, και ζωγραφίζει επάνω από την αγκυρα του Cadre 71/2….
Δεν κράτησε πάνω από μισή ώρα αυτή η δηλωση αισθητικής, παράλληλα με την επιβολή στρατιωτικού νόμου απέναντι σε τρεις αμοιρες μπάλες, που ήταν καταδικασμένες να ακολουθουν επακριβως τις εμπνεύσεις του μαέστρου Louis Edelin!
Με την ίδια απάθεια που ειχε ριξει τις μπάλες στο τραπέζι, με την ίδια τις μάζεψε, αφού ξεφώνησε άλλο ένα τάγκέλ προς τους… μαθουσαλες, έτσι για να μην ξεχνιωνται……
Η πιο ντελικατη μπιλιαρδικη παράσταση της μέχρι τότε ζωής μου είχε λάβει τέλος…..
Αργότερα κατάλαβα ότι ο Louis, που ήταν ήδη παικτης βάθρου στα παιγνίδια του σερί της Γαλλίας, και στο ξεκίνημα της Ευρωπαϊκής του καριέρας, με είχε προσέξει, και θέλησε απλως να συστηθεί!
ΣΤΙΣ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ ,ΕΣΩΤΕΡΙΚΗ ΑΠΟΨΗ ΤΩΝ ΑΚΑΔΗΜΙΩΝ ΤΗΣ WAGRAM ΚΑΙ ΤΟΥ CLICHY.
O LOUIS EDELIN, (ΔΕΞΙΑ), ΣΕ ΠΡΟΣΦΑΤΗ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ, ΕΚΠΡΌΣΩΠΟΝΤΑΣ ΤΗΝ ΓΑΛΛΙΚΗ ΟΜΟΣΠΟΝΔΊΑ, ΜΕ ΤΟΝ JEREMY BURY ΚΑΙ ΤΑ ΝΕΑ ΤΑΛΕΝΤΑ ….
ΣΥΝΕΧΊΖΕΤΑΙ

[modula id=”1537″]